3 / księżycowe miau

Długie, ciemne, faliste włosy zakrywały jej piersi które wystawały spod czarnej marynarki. Zmysłowa, szczupła szyja i oczy, brązowe oczy w których mogłeś dostrzec małe tornado, huragan. Lubiła przygryzać poliki, wydawało jej się wtedy, że ma twarz niczym modelka. Tysiące masek, chciała szybko dorosnąć. Przyjaciele, dawni przyjaciele pytali: "Kim teraz jesteś?". Pseudo-schizofreniczka zamykająca się we własnym światku niczym dziecko z autyzmem, ukochana córeczka tatusia, bogaczka. Za pieniądze mogła kupić wszystko lecz duma jej na to nie pozwalała. Manipulantka i czarodziejka. Niebo nigdy jej nie chciało, tylko księżyc i księżyc. Potrafiła tańczyć w jego blasku na dachu swej kamienicy lub gdy była zmęczona po prostu zasypiać oparta o komin, tuląc czarnego kota, kocura. Żywa bomba. Piękna paranoja, królowa czy księżniczka? Na pewno Pani Absurdu wchłaniająca wszystko każdym zmysłem dwa razy mocniej niż przeciętny człowiek. Uwielbiana i nienawidzona. Wolna, bez litości, czasem szczęśliwa czasem smutna. Mru, mru, mruczanka. Dążąca po trupach do celu, pewna siebie, ordynarna. Fascynująca królowa kotów, miau.
Tak bardzo podobna do boga, ponieważ sama go stworzyła.